– W czerwcu ubiegłego roku.

– Z kilku powodów. Po pierwsze, zmieniłem pracę etatową na projektową, co przestało mnie wiązać z miejscem, w którym spędzałem osiem godzin dziennie. Poza tym rozstałem się z partnerką. A ponieważ zawsze marzyłem o podróży dookoła świata, pomyślałem, że jak nie teraz, to kiedy. Młody już nie jestem, wrócę z czterdziestką na karku i czas będzie wtedy pomyśleć o stabilizacji. Nie wiem jednak, czy uda mi się ustatkować, bo już myślę o następnej wyprawie... (śmiech). Tym razem na motorze, aby zobaczyć wszystkie miejsca, które chciałbym zobaczyć, lecz ominąłem, bo znajdują się 100, 200 kilometrów od mojej trasy, czyli poza zasięgiem roweru.

– Marzenie dzieciństwa... Może odwiedzę szósty kontynent, może zobaczę jeden lub dwa kraje więcej, ale 5, 50, 50 000 wygląda lepiej niż 6, 52, 51 000.

– Netto ponad 10 000 kilometrów, a licząc przeprawy statkami oraz samolot – trochę więcej, Ale kilometrów niepchanych siłą własnych nóg nie liczę. Dokładnie na rowerze przejechałem przez: Ukrainę – 1050 km, Mołdawię – 300 km, Rumunię – 550 km, Bułgarię – 250 km, Gruzję – 1100 km, Azerbejdżan – 500 km, Kazachstan – 1650 km, Kirgistan – 600 km, Indie – 2100 km oraz Nepal – 1100 km. W Malezji już 500 kilometrów za mną, a do tego jeszcze 100 kilometrów w Singapurze.

– Niestety, nie. Jestem bardzo spóźniony, więc nie oszczędzam nóg i doganiam czas. Na południu Australii będę musiał znów zrobić „kazachski trik”, czyli wrzucić wszystko na ciężarówkę i uciec z miejsc, gdzie nie ma wody. A to blisko połowa odcinka z Perth do Sydney.