poradniki

 

Nasza blisko trzytygodniowa podróż po Izraelu i Palestynie szybko okazała się wędrówką nie po jednym czy dwóch, w zależności od politycznego punktu widzenia, krajach (niepodległość Palestyny uznaje mniej więcej połowa państw na świecie), ale po ziemi mieszczącej niezliczoną ilość narodowości, kultur i religii. To tak, jakby na powierzchni któregoś z naszych województw upchnąć kilkadziesiąt krajów z niemal wszystkich kontynentów, a potem to wszystko wymieszać. I choć elementy tej odkrywanej z każdym kolejnym dniem mozaiki czasem trudno było do siebie dopasować, to z pewnością każdy z nich okazał się unikalny i warty jak najgłębszego poznania.

Syreny rozdzierają powietrze i wyrywają nas ze snu. Chwilę potem w kierunku wyrastających z morza białych skał Rosz ha-Nikra – jednocześnie północnego skrawka Izraela – pędzi na sygnale policyjny samochód. Bliskość naszpikowanej militariami granicy państw, o których lodowatych relacjach najlepiej świadczy zamurowany nieopodal tunel kolejowy, łączący w lepszych czasach Hajfę z Damaszkiem, działa na wyobraźnię. Przypominam sobie, że jakąś godzinę, dwie temu o zmroku rozpoczął się Jom HaSzoah – obchodzony gorliwie w Izraelu Dzień Pamięci o Ofiarach i Bohaterach Holokaustu. Ale wątpliwości, czy tylko temu zawdzięczamy wieczorny alarm, nie odpuszczają.